“Eindelijk was ik op de juiste plek”
Na een fietsongeval hield Inge Thomassen last van duizelingen. Sinds zij in de Sint Maartenskliniek gestart is met een revalidatieprogramma voor patiënten met milde cognitieve problemen gaat het echter een stuk beter. “Dat is een enorme opluchting.”
Na een fietsongeval hield Inge Thomassen last van duizelingen. Sinds zij in de Sint Maartenskliniek gestart is met een revalidatieprogramma voor patiënten met milde cognitieve problemen gaat het echter een stuk beter. “Dat is een enorme opluchting.”
Op 26 april vertrok operatieassistente Inge Thomassen op haar elektrische fiets van haar huis in Hernen naar haar werk in het Radboudumc. “Ik was er bijna, toen het misging”, vertelt ze. “Ik botste op een andere fietser, die aan de verkeerde kant van de weg reed. Blijkbaar viel ik op de zijkant van mijn hoofd en raakte ik even buiten bewustzijn. Toen ik bijkwam, hielp een hardloper me op de been. Vervolgens liep ik – met de fiets aan de hand - naar mijn werk.”
Operatie
Doordat Inge een muts en capuchon droeg, had ze eerst zelf niet in de gaten dat ze een bloedende hoofdwond had. “Maar mijn collega’s stuurden me meteen naar de eerste hulp. Daar kreeg ik een CT-scan, waaruit bleek dat er geen neurologische schade was. Wel had ik ook een onderhuidse bloeding met lucht erin. Daarom ben ik dezelfde middag geopereerd. ‘s Avonds mocht ik weer naar huis.”
Duizelig
In de weken na het ongeluk merkte Inge dat ze lastig op woorden kon komen en moeite had om zich te concentreren. “Maar het ergste waren de duizelingen. Na een maand liep ik nog met krukken, omdat ik zo licht was in mijn hoofd.” De neuroloog wilde het een tijdje aankijken. “Zij verwachtte dat de klachten vanzelf zouden verminderen, maar dat gebeurde niet”, vertelt Inge. “Ik kon niet meer sporten of werken. Zelfs boodschappen doen was me teveel. Alle geluiden en indrukken om mij heen: mijn hoofd kon dat niet aan.”