En thuis dan? - Ben & Dorie
Ontwaken uit een coma en beseffen dat je been geamputeerd is. Het overkwam Ben Willems. Het was het tragische gevolg van een vleesetende bacterie. Voorheen was Ben áltijd in beweging. Nu is hij afhankelijk van zijn rolstoel én van zijn vrouw Dorie. Een prothese en rollator brengen hier binnenkort verandering in: “Kunnen we weer eens op stap!” vertelt Dorie.
Alles kost tijd
Dat mist Dorie wel het meest: gewoon een dagje weg. Iets leuks doen met z’n tweeën. Of alleen, bijvoorbeeld naar de zus van haar man in Rotterdam. “Ik kan Ben nu niet alleen laten. We kunnen ook niet zomaar samen weg. Sowieso omdat onze week gevuld is met behandelingen, waaronder fysio en drie dagbehandelingen in de Sint Maartenskliniek. Maar het kost ook simpelweg te veel moeite”, vertelt Dorie. “Zelfs de dagelijkse handelingen, zoals wassen, naar het toilet gaan, van de ene stoel in de andere gaan zitten, kosten veel tijd. Zo hadden we laatst een bruiloft. Ben ging om 12.50 uur douchen en aankleden. Waren we klaar om 15.05 uur. Toen waren we nog niet eens de deur uit.”
Een stuk mobieler dankzij hulpmiddelen
Gelukkig is Ben binnenkort een stuk mobieler: over een week krijgt hij een prothese en een rollator. Dorie: “Hij heeft al veel geleerd in de Sint Maartenskliniek. Thuis oefenen we ook veel. En dat wordt straks alleen maar meer: we hebben namelijk een speciale loopbrug in huis gehaald! Het zou toch mooi zijn als Ben straks weer zelfstandig naar het toilet kan gaan. Kunnen we eindelijk weer op stap, in plaats van ons in en om het huis te moeten vermaken!”