Bij mensen met een dwarslaesie kan decubitus ontstaan doordat zij op één plek zitten of liggen zonder dat er een ervaring is van pijn of ongemak. De zenuwen die normaal pijnsignalen doorgeven, werken niet meer goed onder het niveau van de laesie. Hierdoor blijven drukplekken vaak onopgemerkt en kan de huid en het onderliggende weefsel beschadigd raken. Dit proces wordt veroorzaakt door de volgende factoren:
Druk op risicoplekken
Door het zitten in een rolstoel of liggen in bed ontstaat druk op de huid en het onderliggende weefsel. Dit knijpt de bloedvaten dicht, waardoor de huid geen zuurstof en voedingsstoffen meer krijgt. Dit kan leiden tot weefselschade.
Verminderde gevoeligheid
Mensen met een dwarslaesie voelen geen pijn of ongemak in het gebied onder de laesie. Hierdoor merken ze niet dat ze te lang op één plek zitten of liggen.
Verminderde doorbloeding
Bij een dwarslaesie is de bloedcirculatie vaak minder goed. Dit vertraagt het herstel van kleine beschadigingen en vergroot de kans op decubitus.
Schuifkrachten
Als iemand in bed of in een rolstoel verschuift zonder het lichaam volledig op te tillen, kan de huid blijven plakken terwijl de diepere lagen verschuiven. Dit beschadigt het weefsel.
Huidconditie
Door een dwarslaesie kan de huid dunner, droger of kwetsbaarder worden, wat het risico op wonden vergroot.
Vocht en wrijving
Overmatig zweten, urine-incontinentie of slechte hygiëne kan de huid vochtig maken, waardoor deze kwetsbaarder wordt. Wrijving, bijvoorbeeld door het schuiven in bed, maakt de huid extra gevoelig.
< Terug