Artikeloverzicht

"Dankzij die knieprothese kan ik alles weer"

Frans Camps (64) staat volop in het leven als de artrose in zijn linkerknie hem parten begint te spelen – zelfs een klein stukje wandelen doet al pijn. In de Sint Maartenskliniek krijgt hij een knieprothese en dat verandert zijn leven. "Laat die oude dag maar komen."

Een druk baasje, zo kun je Frans Camps – veertig jaar getrouwd, vier volwassen kinderen en twee kleinkinderen – wel noemen. Hij werkt fulltime als sociaal psychiatrisch verpleegkundige, is politiek actief als gemeenteraadslid, is secretaris van de lokale voet- en fietsveer in zijn dorp én speelt elk jaar hulpsinterklaas. En dan is er nog zijn immense tuin, inclusief boomgaard, hobbykas, sier- en groentetuin. Als er dus íemand met zijn poten in de klei staat, is het Frans wel.  

Bijna kreupel 
In 2017 verandert dat. Frans heeft steeds vaker last van een zeurende pijn in zijn linkerknie. Een lichte vorm van artrose, volgens de huisarts – maar die vindt het vanwege Frans’ leeftijd nog te vroeg voor een verwijzing naar de orthopeed. De pijn neemt echter toe en belemmert Frans. “Op mijn werk nam ik steeds vaker de lift. En stond ik op een feestje, dan moest ik al snel gaan zitten. Tuinieren ging moeizaam, want ik kon niet lang op mijn knieën zitten, en wandelen met de hond bleek ook een uitdaging. Ik dacht zelfs na over de kortste route naar de brievenbus als de krant werd bezorgd!” Door de pijn neemt Frans een andere houding aan, waardoor zijn been krommer gaat staan. “Op een gegeven moment liep ik bijna kreupel.” 

Knieprothese, maar uitstel 
Eind 2022 klopt Frans opnieuw bij de huisarts aan, die hem naar de Sint Maartenskliniek verwijst. “Op foto’s bleek dat ik ernstige artrose en een afwijkende beenstand had, dus ik stond op de nominatie voor een knieprothese. Ik was opgelucht, eindelijk ging er iets gebeuren.” Helaas moet de operatie worden uitgesteld als Frans in maart 2023 een hartinfarct krijgt. “Dat was schrikken ja, ik kreeg meerdere stents in mijn hart en halsslagader. Toch ging mijn herstel verrassend goed en voelde ik me snel fit. Het was vooral die knie waar ik nog steeds last van had!”  
 
Oplossingen 
Als Frans vervolgens weer op voorcontrole komt in de Sint Maartenskliniek, hoort hij dat hij een jaar moet wachten. “Opereren kon nog niet vanwege de bloedverdunners. Wel kreeg ik een injectie in mijn knie, om de tijd tot de operatie te overbruggen.” Vervelend? Ja. Maar Frans zit niet bij de pakken neer. “Aan neerslachtigheid had ik niks. Liever dacht ik in oplossingen. Had ik bijvoorbeeld een verjaardag, dan checkte ik vooraf of er ook zitmogelijkheden waren. Verder hoopte ik gewoon dat de tijd tot de operatie snel zou gaan.” 

Vlot herstel 
Dan wordt eindelijk een datum geprikt, op 4 april 2024. “Dat voelde als een feestdag!” De operatie, die plaatsvindt in Boxmeer verloopt gelukkig goed en Frans verbaast zich over hoe snel alles gaat. “Na anderhalf uur lag ik al op de verkoeverkamer en aan het einde van de middag kwam de fysiotherapeut langs en liep ik mijn eerste kleine rondje.” Frans merkt meteen verschil. “Mijn been stond zichtbaar recht en voelde veel stabieler aan. Ook mijn verdere herstel ging vlot: na drie weken liep ik zonder krukken en na vijf weken kon ik mijn werk weer oppakken.” 

Hij vindt het ongelooflijk, hoeveel hij alweer kan, twee maanden na de operatie. “Ik heb nog wel fysiotherapie, maar mijn knie kan ik normaal belasten. Autorijden, de hond uitlaten, tuinieren; het is weer mogelijk.”  

Duidelijke taal
Hij is lovend over de aanpak van de Sint Maartenskliniek. “Vooral de communicatie vond ik zeer prettig. Het was duidelijke taal, dit was er aan de hand en moest er gebeuren. Plus: de kundigheid van de artsen, de begeleiding vanuit de verpleegkundige... Eigenlijk kan ik niks bedenken wat níet goed ging.” 

Grote dromen heeft Frans niet. Nu zijn pensioen dichterbij komt, wil hij vooral genieten van de kleine dingen. “Als ik lekker kan snoeien in mijn boomgaard, met mijn kleinkinderen kan spelen en zonder schrik naar een feestje kan, ben ik een tevreden mens. Laat die oude dag maar komen. Dankzij de Sint Maartenskliniek heb ik daar nóg meer zin in.”