Artikeloverzicht

Marijke heeft geen pijn meer na schouderrevisie: ‘Het is een bevrijding’

Tien jaar geleden viel Marijke Stout thuis van een keukenkrukje en knalde met haar schouder tegen de punt van de eettafel. Haar schouderkom was in vier stukken gebroken. Ze kreeg een prothese, maar ook een ziekenhuisbacterie. Twaalf operaties verder en negen jaar later had ze nog steeds veel pijn. Volgens haar arts was ze uitbehandeld, maar daar legde Marijke zich niet bij neer: ze vroeg een second opinion aan bij de Sint Maartenskliniek.

Daarna ging het snel: vorig jaar kreeg ze in Nijmegen een nieuwe prothese. En daarmee kreeg ze – inmiddels 71 jaar oud - ook haar leven weer terug. Ze kan weer doen wat ze het allerliefste doet: kleding naaien in haar eigen atelier op zolder.

Hulpeloos
Marijke weet nog dat ze na de val de hele nacht op de bank lag. ‘Ik kreeg mijn zus telefonisch niet te pakken en mijn man was als kapitein van een binnenvaartschip lang weg. Pas ‘s ochtends belde mijn zus terug toen ze al die gemiste oproepen zag.’

In het ziekenhuis werd snel duidelijk dat ze een nieuwe schouder nodig had. Na de operatie kreeg ze een infectie. ‘Ze hebben me vier keer opnieuw een prothese gegeven. En elke keer kreeg ik weer die ziekenhuisbacterie. Het was een grote ellende.’

Pijn
Al die jaren leed Marijke veel pijn. ‘Als je altijd pijn hebt, dan vreet dat aan je. Je hebt nergens meer zin in. Op het eind zag ik het niet meer zitten. Als ik zo zou moeten leven, hoefde het voor mij niet meer.’

Uiteindelijk oordeelde de arts in het ziekenhuis ook nog eens dat ze uitbehandeld was. ‘De arts wilde mijn schouder vastzetten, maar dan zou ik helemaal niks meer kunnen. En dat terwijl ik altijd zo actief was. Ik heb vijf kinderen grootgebracht: twee van mezelf en drie pleegkinderen. Maar in de periode na de val deed ik bijna niets meer, alleen nog gezelschapsspelletjes en tv kijken. Ook sliep ik jaren op de bank. Daar kon ik met minder pijn liggen dan in bed.’

Second opinion
In die donkere periode zag ze ook hoe haar zwager weer vrolijk rondliep nadat hij in de Sint Maartenskliniek een nieuwe heup kreeg. ‘Ik wil ook naar Nijmegen, dacht ik. Misschien kunnen de experts mij daar wel verder helpen. Gelukkig vond de zorgverzekeraar het goed dat ik een second opinion aanvroeg. Ze hebben me in de Maartenskliniek zo goed geholpen. Eerst ging de oude prothese eruit en kreeg ik antibiotica om de infecties weg te krijgen. Zes weken later was de tweede operatie waarbij ik een nieuwe schouderprothese kreeg.’

Vertrouwen
Het was een spannende tijd voor Marijke, want het was al zo vaak misgegaan. Zou het de orthopedisch chirurg, dokter Ostendorf, wel lukken om een prothese te plaatsen zonder infecties en aanhoudende klachten tot gevolg? ‘Eerst ben je bang dat het weer misgaat.’ Na een maand of vier kwam het vertrouwen. ‘Toen dacht ik: het gaat lukken en het komt goed.’

Nu is Marijke pijnvrij en heeft ze weer kwaliteit van leven. ‘Het is een bevrijding. Ik heb zoveel pijn gehad. En nu is het weg.’ Dat gunt ze ook anderen. ‘Ik was uitbehandeld. Hoeveel mensen die dat te horen krijgen, denken dan: het is niet anders, laat maar. Dat is heel erg. En het zou mij ook zijn overkomen als ik niet had gezien hoe mijn zwager weer opknapte na de behandeling. Want daarvoor had ik nog nooit van de Sint Maartenskliniek gehoord.’

Autorijden en kleding naaien
Vorige maand was Marijke voor een laatste controle in de Sint Maartenskliniek. ‘Het zag er goed uit. Ik hoef niet meer terug te komen. Boven het hoofd werken, zoals de ramen lappen, dat gaat niet meer. Daarvoor krijg ik twee uur in de week hulp. Ook doet mijn man - die inmiddels met pensioen is - het huishouden. Maar ik ben tevreden, want autorijden gaat weer. En ik kan weer kleding maken. Dat is mijn hobby, ik doe het al 56 jaar. Het is heerlijk om te doen.’