Artikeloverzicht

"Mijn heupprotheses maken me een ander mens"

Haar versleten heupen zorgden ervoor dat Anja Leijnen (69) jarenlang pijn had. Ze klopte aan bij de Sint Maartenskliniek, waar ze niet één, maar twee heupprotheses kreeg. "Ik kon wel huilen van geluk."

Dat Anja niet van stilzitten houdt, wordt tijdens het gesprek meteen duidelijk. Ze wandelt veel met haar hondje Boem, houdt van tuinieren en fietsen, is kortom graag actief. Ook werkt ze jarenlang als wijkverpleegkundige bij mensen thuis. Anja doet daar van alles – van het aandoen van steunkousen tot terminale zorg. Ze vindt haar baan zó leuk, dat ze er ook na haar pensioen wil blijven werken.”

Allesomvattende pijn
Die droom spat echter uiteen als Anja ten val komt, nu drie jaar geleden. Ze heeft een gebroken heup en wordt daaraan geopereerd, maar niet veel later beginnen de pijnklachten. Een scherpe, allesomvattende pijn. “Ik kon maximaal een kwartier lopen, maar ook staan of zitten deed pijn. Autorijden? Geen optie meer. Zelfs slapen was een crime: als ik me omdraaide, voelde ik die snerpende scheuten weer.”

Anja in de tuin

Hulp van buitenaf
Helaas lijkt er geen behandeling mogelijk voor haar klachten. Tot overmaat van ramp kan Anja niet meer werken en moet ze noodgedwongen met pensioen. Ze krijgt hulp van alle kanten: haar buurmeisje laat Boem uit, haar dochter doet boodschappen. “Je levert zó in op je onafhankelijkheid, maar ik moest wel, kon zelf niks meer. Het was een pittige tijd.”

Eindelijk erkenning
Haar zus wijst Anja op de Sint Maartenskliniek. “Ik kende het niet, maar wilde er graag heen na positieve verhalen uit mijn omgeving. Mijn huisarts regelde meteen een verwijzing. Ik was hoopvol, maar ook stikzenuwachtig: wat als de arts niks voor me kon betekenen?”
Die zorgen blijken ongegrond als Anja eenmaal bij orthopeed Goosen zit. “Hij zag dat mijn heupen versleten waren en er sprake was van artrose. Ook had ik meerdere cystes op mijn rechterheup. Die moest daarom vervangen worden, en op den duur ook mijn linkerheup.” Anja omschrijft dat moment als emotioneel. “Ik kon wel huilen van geluk, voelde me serieus genomen. Eindelijk kreeg ik erkenning voor de pijn die ik al anderhalf jaar had.”

Snel terecht in Boxmeer
De eerste heupoperatie, in september 2021, verloopt succesvol. “Toen de pijn wegtrok, was hij ook écht weg. Een wereld van verschil!” Wel speelt Anja’s andere heup op. “Omdat ik mijn linkerbeen al die jaren verkeerd had gebruikt, eiste dat nu z’n tol. In de zomer van 2022 klopte ik daarom weer aan bij dokter Goosen. Hij vertelde dat ik zes weken later al terecht kon in Boxmeer, waar ook een locatie van de Sint Maartenskliniek zit. Natuurlijk greep ik die kans!”

Anja met boodschappentas

Ander mens
De operatie verloopt wederom goed. Nu merkt Anja al na drie weken verschil, als ze ineens zonder pijn uit bed komt. “Ik kon ook al snel stukjes wandelen met Boem. In december ging ik zelfs op stedentrip naar Boedapest. Daar heb ik behoorlijk wat afgelopen, zonder pijn!”
Anja vindt zichzelf een ander mens geworden. “Werken zit er helaas niet meer in, ik ben er te lang uit geweest. Maar verder kan ik alles weer. Lopen, boodschappen doen, in de tuin werken – dat laatste was ook wel nodig door al het achterstallige onderhoud.” Lachend: “De tuin heeft er nog nooit zo strak bij gelegen.”

Dankbaar
Ze is enorm te spreken over de behandeling in de Sint Maartenskliniek. “In ben ontzettend goed opgevangen in zowel Nijmegen als Boxmeer – van voorbereidingsgesprek tot operatie. Hoewel mijn gegevens al bekend waren, werd alles in Boxmeer nog eens dubbel gecheckt, heel secuur. Het personeel denkt ook echt mee. Zo moest ik vanuit Breda best ver rijden, maar daar hield men rekening mee door zoveel mogelijk afspraken tegelijkertijd te plannen.”
Anja koestert bovendien warme herinneringen aan haar fysiotherapeut in Boxmeer. “Door alle stress ging ik hyperventileren, maar zij stelde me keer op keer gerust. Ze kwam ook geregeld langs om te checken hoe het met me ging. Heel bijzonder. Maar bovenal ben ik dankbaar voor hulp van dokter Goosen. Dankzij hem heb ik mijn leven terug.”